รัชกาลที่ 7  เป็นยุคที่คนไทยมีโอกาสได้ไปศึกษายังต่างประเทศมากขึ้น ประกอบกับมีการเปลี่ยนแปลงการปกครองจากระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชเป็นการปกครองในระบอบประชาธิปไตย คนไทยจึงมีความสนใจในวัฒนธรรมของชาติตะวันตกมากขึ้น สำหรับวัฒนธรรมการแต่งกายของชาติตะวันตกได้เข้ามามีบทบาทอย่างมากในวัฒนธรรมการแต่งกายของชาวไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแต่งกายของชาวอเมริกันที่กำลังเฟื่องฟูในช่วงนั้น

          ผู้หญิงมีการนุ่งกระโปรงกันมากขึ้น และมีการประยุกต์การนุ่งผ้าซิ่นแบบเดิมมาตัดเป็นผ้าถุงสำเร็จ ซึ่งเป็นผ้าถุงที่เย็บพอดีเอวโดยไม่ต้องคาดเข็มขัด นิยมสวมเสื้อหลวมไม่เข้ารูป ตัวยาวคลุมสะโพก ไม่มีแขน ใส่สายสร้อย และตุ้มหูยาวแบบต่างๆสวมกำไล ส่วนทรงผมนิยมดัดเป็นลอน และมีผ้าคาดผม

          ผู้ชายต้นรัชสมัยนิยมนุ่งผ้าม่วงสวมเสื้อราชปะแตน สวมถุงเท้า รองเท้า และสวมหมวกกะโล่ ต่อมาภายหลังการเปลี่ยนแปลงการปกครอง ในปี พ.ศ. 2475 คณะราษฎรเห็นว่า การแต่งกายของข้าราชการที่แต่งกันอยู่ในเวลานั้นมีความล้าสมัยไม่เหมาะกับประเทศที่ปกครองในระบอบประชาธิปไตย และเพื่อไม่ให้เป็นที่ดูหมิ่นจากชาวต่างชาติที่เข้ามาติดต่อในประเทศ จึงประกาศให้ยกเลิกการนุ่งผ้าม่วงโดยให้นุ่งกางเกงขายาวตามแบบฝรั่งแทน